niedziela, 20 września 2020

Strategie migracji i otłuszczania się wschodnioeuropejskich trzciniaków - publikacja

Praca o strategii wędrówki i otłuszczania się młodych trzciniaków lecących wschodnim szlakiem migracyjnym ukazała się właśnie w European Zoological Journal. Nasza stacja dostarczyła ważnej części danych do analizy jako jeden z trzech punktów obrączkowania na tym szlaku. Zainteresowani tematem mogą ją w całości przeczytać pod linkiem TUTAJ, a poniżej jej krótkie streszczenie po polsku.

Trzciniak Acrocephalus arundinaceus jest pospolitym migrantem na obszarze Palearktyki Zachodniej. Jednakże jego strategia wędrówki, a zwłaszcza czasowo-przestrzenny rozkład akumulacji i zużycia rezerw energetycznych, jest słabo zbadany. Wykorzystując dane obrączkowania zebrane na odległych od siebie punktach zatrzymywania się ptaków, rozlokowanych od Europy Środkowej po Azję Mniejszą, przeanalizowano ten rozkład u młodocianych trzciniaków wędrujących jesienią wschodnioeuropejskim szlakiem migracyjnym. Przebadano kondycję, czas odpoczynku w czasie wędrówki i spodziewany zasięg lotu, biorąc pod uwagę dwie wielkie bariery ekologiczne - Morze Śródziemne i Saharę - które gatunek ten musi pokonać, lecąc na południe. W Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej sezonowe trendy kondycji ptaków były zbliżone i nieliniowe, z niskimi wartościami w sierpniu (podczas intensywnej migracji Acrocephalidae), a nas tępnie ze znaczącym wzrostem we wrześniu aż do końca tego miesiąca. Szacowane zasięgi lotu wykazały, że osobniki wędrujące przez Środkową i Południowo-Wschodnią Europę na ogół muszą się zatrzymać na północnym wybrzeżu Morza Śródziemnego. Z kolei ptaki z Azji Mniejszej mogą dotrzeć na północny skraj zimowisk w Sahelu nieprzerwanym lotem. Wydaje się zatem, że trzciniaki zmieniają strategię wędrówki na bieżąco: najpierw migrują krótkimi odcinkami z niewielkim zapasem energii poprzez kontynentalną Europę, a potem, intensywnie żerując i otłuszczając się przed Morzem Śródziemnym, docierają do Afryki Subsaharyjskiej jednym długim lotem. Dane z obrączkowania na kilku punktach przystankowych tego daleko wędrującego gatunku ukazują złożony sposób, w jaki gromadzi i wykorzystuje on zasoby energii na trasie przelotu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz